Ala sani boeng?

Ala sani boeng (alles goed?)

Oeps! Al bijna 2 weken niks van me laten horen.. Dat hadden we natuurlijk niet afgesproken :-)
Lastig om na zo veel avonturen te kiezen wat ik ga opschrijven, maar ik zal mijn best doen zo veel mogelijk te vertellen over mijn belevenissen zonder langdradig te worden.

Zondag 17 november zijn we de volle bus ingestapt naar Fort Zeelandia. Annemarie, Kirsten en ik waren ook 3 andere meiden mee die dezelfde minor volgen maar een ander project doen (over seksuele voorlichting op scholen). Het was nog haasten om met de rondleiding mee te doen, maar we konden nog meeluisteren. Fort Zeelandia staat bij de meesten bekend om de Decembermoorden. In december 1982 werden daar 15 politieke tegenstanders van Desi Bouterse (toenmalige dictator van Suriname en nu de president van Suriname!) in het fort gemarteld. Uiteindelijk zijn deze 15 tegenstanders van het leven beroofd in het Fort. De gids die ons de rondleiding gaf was heel erg nauw betrokken omdat 1 van die tegenstanders haar zwager was..
Na deze serieuze zaken zijn we verkoeling gaan zoeken bij ‘Zin’, een zwembad. Als je uit het water kwam hoefde we ons niet meer in te smeren, want er lag toch een verschrikkelijke hoeveelheid aan zonnebrand op het water. We hebben heerlijk aan het zwembad gezeten met alle meiden en zijn daarna gaan eten bij Watrasei (De Waterkant). De Waterkant ligt aan de Surinamerivier en is een belangrijke straat waar een hoop eettentjes zijn en waar de Surinamers urenlang biri (bier) drinken en tot in de late uren hun buikjes rond eten.
Maandag hebben we gewassen. Jawel, de hele dag gewassen. Het was heus niet het geval dat we enorm veel was gemaakt hadden in een week. Nee nee, de wasmachine is hier ietwat anders dan ik gewend ben.
Allereerst hebben we geen warm water. Dus douchen doen we koud, maar wassen eveneens! Wassen werkt zo:
1. Stop de was in de machine
2. Dan 5 emmers vullen met koud water en die erbij gooien
3. Een dopje wasmiddel en laten draaien
4. Na 15 minuten het water er uit laten lopen
5. Herhaal deze grap 3 tot 5 keer
6. Daarna kunnen er per keer nog 3 kledingstukken in de centrifuge…
Pff 2 uur later kan je dan eindelijk de was ophangen, en dat is natuurlijk wel binnen 2 uurtjes hangen droog.

Dinsdag heb ik Eva en Lisette opgehaald. Zij studeren alle 2 verpleegkunde en wonen boven ons. Helaas woont onze ‘gezellige’ huisbaas in hetzelfde huis boven ons. Wij werden er soms wel een beetje kriegel van die vrouw. Ze komt elke dag vragen stellen en dingen brengen die we ‘nodig’ hebben. Gelukkig weten we nu hoe we met haar om moeten gaan, maar we vinden het nog steeds een beetje vreemd dat ze boven ons woont en dat Eva en Lisette met haar in 1 huis moeten wonen.
De weg naar het vliegveld was gek genoeg heel gezellig! Ik heb namelijk de hele rit van anderhalf uur met de chauffeur Michael gesproken over alles wat Surinaams is. Ik weet nu wat zijn lievelingseten is, wat voor banen hij heeft gehad, welke restaurants echte aanraders zijn, dat de Sneisei (Chinezen) alles overnemen en hoe je je moet gedragen als je niet opgelicht wilt worden en hoe je arrogant moet zijn om je aan te passen :-)
Donderdag was het eindelijk zo ver; onze nieuwe fietsen zijn geleverd!! Als echte Hollandse stagiaires zijn we op de fiets gesprongen naar onze opdrachtgevers in het Revalidatiecentrum. Het is even wennen om aan de linkerkant van de weg te fietsen maar ik was het al snel gewend. Kirsten en Annemarie daarentegen fietste na elke bocht weer vrolijk aan de rechterkant van de weg. De automobilisten houden hier weinig rekening met fietsers. Je ziet bijna nooit een Surinamer op de fiets, alleen de stagiaires nemen de gok en ploeteren over de wegen. Ik vond het heeeeerlijk om te fietsen!
Na overleg met e opdrachtgevers zijn we doorgefietst naar het centrum waar we wilde gaan lunchen. Opeens stond er een leger in vol ornaat en een fanfare te wachten bij een huis (bleek later het kabinet gebouw te zijn, maar dat wisten wij nog niet). Opeens kwam er allemaal beveiliging naar buiten en ja hoor, daar stond hij dan, Mister Desi Bouterse himself. De fanfare liet zich op z’n best horen waarna de president salueerde en een de jongens een duimpje toestak.
Ik vond het maar een raar ritueeltje. Zeker omdat we kort daarvoor zo veel informatie over deze man hebben gehoord en gelezen die niet bepaald vriendelijk is. Die avond hebben we met 8 meiden lekker zelfgemaakte patatten (made by Marlène) en biefstuk gegeten. Gewoon omdat het kan!
Vrijdagavond hebben we alle meiden van de minor uitgenodigd om mee te eten. Welgeteld 11 dames zaten om 9 uur aan de heerlijke nasi (made by mezelf) met pindasambal (pindasaus met veeeel pepers). Na een hoop gebrul en gelach hebben we ons gedragen als vrouwen door onszelf klaar te maken voor een feestje in de discotheek. De muziek die hier wordt gedraaid past perfect bij mij. Draaien met die heupen, draaien met die heupen, draaien met die heupen en wave en wave en wave!
De avond erna kreeg ik een sms van Sarah en Marène of ik mee wilde gaan naar een basketbal wedstrijd van 2 local jongens die ze hadden ontmoet. De jongens in kwestie zouden om 20 uur een wedstrijd hebben en ons om 19.30 uur ophalen in de stad om vervolgens naar de wedstrijd te rijden. Om 20 uur stonden we netjes te wachten bij het “Vat”. Een tent voor alle Hollandse studenten en overwinteraars. Ondertussen was het al 20 uur en geen basketballer te vinden. Gelukkig kwamen ze op een gegeven moment toch aangekakt. Maar van een wedstrijd was niet te spreken. Omdat ik (en Marlène en Sarah) echt wilde zien of ze konden basketballen hebben we doorgezeurd en hebben ze ons meegenomen naar een basketbalhal. We hebben serieus bijna 2,5 uur gebasketbald tot we doorweekt waren van het zweet! Echt heeeeel fijn en leuk om in deze bloedhitte van 30 graden te basketballen. Na het baketballen hebben we, zoals het hoort, mensen uitgecheckt op de rand van de kade bij Waterkant.
Na 3 uurtjes slapen werd ik wakker gesmst door mijn allerliefste mannetje dat hij een auto had gezien en we die gaan kopen! Om 10 uur stond er een bus voor de deur om naar colakreek te gaan. Colakreek heeft zijn naam te danken aan het donkerbruine water. Een beetje eng dus, om in te liggen maar daarom niet minder verkoelend. Aan de overkant vierde een vrouw haar verjaardag en bracht ons zelfs moksi alesi (rijst met blaka pesies) en kip. Toen ik net thuis was werd ik alweer overgehaald om mee te gaan dansen bij een poolparty met Marlène, Sarah, Harvey en Dio (ook wel Jan Kakkerlak).

Afgelopen maandag was het Srefi Densi (onafhankelijkheidsdag). In Para (district) werd een groot feest gehouden met vrouwen en mannen in klederdracht, eten eten en eten en muziek. Suriname is al 38 jaar onafhankelijk! We hebben nog even mogen genieten van een toespraak van President Desi Bouterse, die vol lof en trots over het land sprak. En geloof het of niet, ik ben weer op de televisie gekomen hoor! Vol in beeld heb ik begrepen!!
Woensdagochtend stonden we al om half 8 in de ochtend bij de Vreemdelingendienst om ons verblijf te verlengen. En ja hoor, wij mogen blijven tot 21 januari!

Naast alle leuke dingen die we doen, moeten we natuurlijk ook nog steeds aan het project werken. We werken dagelijks aan ons onderzoek. Van het revalidatiecentrum hebben we per discipline statistieken gekregen die we kunnen analyseren. Helaas hebben niet alle paramedici dezelfde statistieken bijgehouden, wat voor ons heel lastig is om er dan een valide onderzoek van te maken.

Morgen ga ik een dagje meelopen in het ziekenhuis met de logopedist op de afdeling Neurologie. Ik ben heeel benieuwd. Daarna ga ik met Sarah en Marlène het oerwoud in!!! Dat wordt zeer avontuurlijk, want we slapen in een zelf meegenomen hangmat met bijpassende klamboe, gaan we ‘hengelen’ en boompjes planten. Whiehoeeee!

Nou, ik hoop dat jullie het einde van dit bericht nog hebben kunnen lezen, want het is een ellelang verhaal geworden.
Ik ga proberen het vaker bij te houden.

Voor degene die het leuk vinden om te horen: Ik ben hier heeeeel blij!! Ben al lekker gewend en voel me heel goed! En het laatste goede nieuws is dat Wes (en ik) een auto hebben gekocht! Jeeeh!

Dikke kussen en knuffels Josephine