Time flies when you’re having fun!
Door: Josephine Jansen
Blijf op de hoogte en volg Josephine
28 December 2013 | Suriname, Paramaribo
De afgelopen twee weken heb ik niks meer van me laten horen. Dat komt natuurlijk omdat ik het zo naar mijn zin heb, en niet omdat ik niet aan jullie denk hoor!
We hebben heel veel gewerkt aan ons project. Er moet helaas ook keihard gewerkt worden tussen alle leuke dingen door. Dus dagen achtereen hebben we zitten typen, vergaderen en oké ik geef het eerlijk toe, liggen luieren. Het werken gaat hier soms een beetje lastig omdat alles lang duurt. We zijn nogal gesurinamiseerd denk ik. Want wassen duurt al een halve dag, even naar de Chinesidesie (de supermarkt) ben je al een uur mee bezig en we wonen wat ver van de meeste dingen af om het snel te kunnen doen. Maar joh, we zijn hier ook om te chillen, toch?!
Vorige week zaterdag ben ik samen met Marlène en Sarah uitgenodigd om, samen met onze Surinaamse kennissen, naar Overbridge te gaan.
“Midden in het ongerepte oerwoud van Zuid-Amerika, aan de oever van de Suriname rivier ligt Overbridge River Resort. Een paradijselijk recreatieoord dat doet denken aan een Caribisch beach resort maar dan omringd door het haast mysterieuze en ondoordringbare Amazone oerwoud met woudreuzen, lianen, palmen en de alles overschaduwende majestueuze kankantrie’s.”
Zo beschrijft de website van het resort zich. Ik moet zeggen dat het een goede beschrijving is van wat we daar aantroffen. We hadden een gezellige hut met genoeg slaapplaatsen voor 4 mensen, wat zeer goed uitkwam want we waren maar met 5 mensen. Na een heerlijke nasi in het restaurant hebben we ons klaargemaakt voor een echte Surinaamse bruiloft. Via een verpleegster waar de meiden contact mee hadden zijn we uitgenodigd voor de bruiloft van een Creoolse vrouw en haar Javaanse man. Op onze hakjes en jurkjes kwamen we aan. Direct kwam de verpleegster naar ons toe om ons voor te stellen aan het stel, die ons lachend en feestend welkom heette op hun bruiloft. Na een voorstelronde kregen we direct een bord in ons handen geduwd om op te scheppen. We keken elkaar aan, we hadden helemaal geen honger, maar ja we moesten wel. Een bescheiden bordje eten verder, kregen we nog een doos vol met koekjes, lekkernijen, gebakken bananen, een soep, en een 1,5 literfles Fernandes. Toen we uiteindelijk, volgens de Surinaamse standaarden, genoeg hadden gegeten werden we de dansvloer op getrokken. Daarna zijn we naar een feestje op White Beach gereden. White Beach is een recreatieoord waar je kan ontspannen en in de Surinamerivier kan zwemmen. Wit-zand-en-palmbomen-gehalte. Die avond was het omgetoverd in een festivalterrein waar de half-ontblote vrouwen hun kunstjes lieten zien op het podium en drank het publiek in gooide. Ach, moet je ook een keer gezien hebben, onder het motto: “geniet van het leven!”. In de ochtend heeft Saar nog een plonsje gedaan in de rivier bij het huisje en zijn we in het licht in slaap gevallen.
Met alle meiden van Fort Moengo (ons huis is voorzien van heeeel veel hekken en tralies voor de veiligheid, vandaar de naam Fort) hebben we een tripje naar het binnenland geboekt. Omdat we niet bij de feestelijkheden in Nederland konden zijn, met familie, kaarsjes, dineren, gezelligheid en cadeautjes, hebben we een tripje van 3 dagen geboekt naar Danta Bai, wat “het geruis van de stroomversnelling” betekent. We kregen het mooiste huisje aan het water, waar we letterlijk uitkeken over de stroomversnelling, met het oerwoud om ons heen. De bruine rivier liet haar geruis horen en de zon liet haar glimlach zien! Het was er echt heel mooi en vredig. Meteen hebben we onze bikini’s aangetrokken en zijn in de rivier gaan liggen. Ondanks mijn haaienfobie heb ik een stukje gezwommen in het diepe water.
Onze vriend en tevens de gids, nam ons mee naar door het bos naar een andere stroomversnelling. Ik klauterde net als alle andere over de rotsen en voelde me zeer avontuurlijk. Dat duurde natuurlijk niet al te lang, want na een paar sprongen en evenwichtsmomenten lag ik voluit gestrekt in het water met kleren, schoenen en al! Gelukkig kon ik er de lol wel van inzien en ben er lekker in gebleven.
In de avond kregen we een heerlijk kerstmaaltje (kip, rijst en groente) waarna de bootsmannen ons meenamen op het water. In de nacht zijn de kaaimannen actief en dus gingen we op pad met onze uitgeholde boom (de boot) en een zaklamp. Wel 5 paar oogjes heb ik kunnen spotten met mijn zaklamp. En dan te bedenken dat ik in dezelfde rivier heb gezwommen. Het was doodstil, alle zaklampen uit, de hemel stond vol met sterren toen iemand ineens begon te schreeuwen en de boot als een malle heen en weer ging. De rage sloeg over en iedereen begon te roepen en schreeuwen.
De bootsman klom over me heen naar achter en wat bleek? Een piranha was zonder pardon tegen de rug van een meisje gesprongen en landde met een klap in de boot, waar hij begon te spartelen. Nog voor de bootsman het door had pakte Sarah de dierenvriend het beest bij de staart, hielt het beest omhoog en vroeg: “Wat is dit eigenlijk voor vis?”
De bootsman heeft de vis meegenomen om deze lekker op te peuzelen. Toen we terug kwamen zette de dj de muziek op volume 80 en hebben we een avond lang onze heupen gedraaid op de meest vrolijke deuntjes.
De volgende ochtend zijn we met een bootje de rivier op gegaan naar een dorpje, genaamd Jaw jaw (spreek uit: djo djo). Hier leven de mensen nog alternatiever dan in de steden. Ze wonen in houten huisjes, wassen en baden in de rivier, de stroomvoorziening is van 19 tot 22 uur aanwezig en komt van de dieselmotor die het hele dorp van stroom voorziet. De mannen mogen meerdere vrouwen hebben, maar moeten wel per vrouw zorgen dat ze een stukje kostgrond hebben, een huisje bouwen en genoeg geld om ze te kunnen voorzien van primaire levensbehoeften. Elk dorp heeft een burgemeester en over een aantal dorpen in de regio is een dorpshoofd aangesteld. Gelukkig is er ook een medisch centrum waar af en toe medisch personeel aanwezig is uit de steden en een school waar de kinderen kennis op kunnen doen. Een leuk detail vond ik dat rijkdom te zien was aan het aantal potten en pannen wat de vrouwen bezitten. Als een man geld heeft, koopt hij glimmend servies, potten en pannen om zijn vrouw te verwennen. Hoe meer potten en pannen er in een huisje te zien waren, hoe welvarender het gezin.
Nog voor het eten zaten we een spelletje te spelen. Het regende pijpenstelen en ook de dieren zochten een schuilplaats. Er sprongen vrolijk padden rond, 2 konijntjes huppelde tussen de tafels door, de rondvliegende vleermuizen aten zich vol met de honderden vuurvliegjes en ook de gekko’s hadden een kerstmaal. Opeens zagen we een, voor onze begrippen, grote spin. Ik heb natuurlijk de 3 kwartier erna niets anders meer gedaan dan de spin te volgen tijdens zijn jacht. Hij kroop van de ene kant van het dak, naar de andere, hapte wat kleine insecten weg en bleef stilletje kijken naar zijn prooien. De dorpsman was gekomen en zei dat de spin niet giftig was. We hoefde niet bang te zijn, het was maar een ‘huisspinnetje’. Eva en ik waren als de dood en hielden elkaar steeds op de hoogte van waar de spin was. De andere meiden probeerde ons af te leiden door allemaal spelletjes te spelen. Op een gegeven moment was het ze gelukt, maar wisten Eva en ik niet meer waar de spin was. Ergens waren we opgelucht dat hij vertrokken was, lekker de natuur in. Maar nee hoor, ineens weer gegil en gejoel. Liep dat beest op de grond tussen de benen door!
Meteen kwam de dorpsman aangerend en bleek het ineens wel een gevaarlijke spin te zijn: een Tarantula!
De laatste ochtend hebben we een hele mooie tocht door het oerwoud gemaakt. Wat vind ik dat fijn! Ik kan zo genieten van de natuur!! De gids heeft ons veel geleerd over overleven in het oerwoud, bomen, planten en dieren. Het regende na een uur wandelen keihard, maar voor mij mocht dat de pret niet drukken. Ik vond het een heeeerlijke wandeling. We hebben zelfs nog een kleine bosslang gezien!
Eenmaal weer terug in Paramaribo hebben de dames zich weer opgetut om salsa te dansen in de Havana. Ik weet niet wat ik had, maar ik was dolgelukkig en heb een geweldige avond gehad!
De tijd gaat ineens achterlijk snel. Ik weet van gekkigheid niet meer hoe ik alles nog ga doen wat ik wil doen in de aankomende 3,5 week. We moeten vooral veel aan het project, wat plannen een beetje lastig maakt. Maar genieten doe ik nog steeds! Alhoewel ik moet toegeven dat ik nu ook wel erg hunker naar mijn allerliefste vent!
Aankomende week gaan we genieten van oudjaar! Dat schijnt hier helemaal gek te gaan met een estafette aan knallers.
Iedereen alvast een gelukkig nieuwjaar, dat jullie maar een mooi jaar tegemoet gaan met veel liefde, feest, bijzondere momenten en geluk!
Dikke kussen vanuit Suriland,
Josephine
Ps.
Er zijn op de Hogeschool Rotterdam verkiezingen geweest voor studentzetels in het Instituut Medezeggenschapsraad voor de opleidingen Gezondheidszorg van de Hogeschool Rotterdam. Ik heb me opgegeven als kandidaat en heb vanuit Suriname de meeste stemmen gekregen!! Dus ik zit in de medezeggenschapsraad tot het moment dat ik afgestudeerd ben!
-
28 December 2013 - 23:56
Eef:
Heel leuk verhaal weer Joos! En die spin krijg ik niet meer uit m'n gedachten heb er nog steeds de rillingen van, maar vind ons toch best stoer dat we zo dicht bij zijn geweest! -
29 December 2013 - 03:04
Nicolette:
Wat een heerlijk verhaal lieve Joosje, je enthousiasme spat er vanaf! Fijn dat je 't zo naar je zin hebt gehad en het je zo goed heeft gedaan. Wat een prachtige ervaring om nog heel lang van te kunnen nagenieten! Die pakt niemand je meer af! Zo grappig dat je nu bijna tijd tekort komt! Had je in 't begin niet kunnen bedenken toch? Lijkt me nog best lastig om dan te willen omschakelen naar de 'hollandse' werkmodus terwijl je aanbotst tegen de surinaamse trage methodes. Vind daar maar eens een middenweg in.. Super dat je gekozen bent voor de m.r., maar ook niet heel verwonderlijk met jouw wijze inzicht en kijk op alles.
Een heel fijne jaarwisseling en ook alvast alle liefde en goeds gewenst voor het komende jaar! En vooral nog heel veel mooie ervaringen en momenten in Suriname!!
Dikke kerst/nieuwjaarsknuffelkus,
Mamalet -
29 December 2013 - 14:53
Luciano:
Hey Josephine, leuk verhaal weer zeg! Wel leuk dat je schrijft: "Ik kan zo genieten van de natuur!" Ik heb toch het vermoeden dat je het dan meer over de begroeiing hebt, en minder over de dieren (piranhas en tarnatulas)? :p Lekker dat je ook zo geniet van de niet-studiemomenten daar. De tijd vliegt ongetwijfeld voorbij en daarom moet je zoveel mogelijk leuke dingen doen! Geniet geniet geniet! X
-
29 December 2013 - 16:19
John Jansen:
Geweldig! Mijn dochter is een schrijfster! Heerlijk verhaal weer, schat. Ik heb me rot gelachen!
Ik wens je een hele fijne jaarwisseling en veel succes met het werken aan het project!
Veel liefs, Papa -
30 December 2013 - 17:02
Mamamo:
Heerlijk meisie...... Nog maar 3 weken. Succes en geniet nog maar volop. Bedankt weer voor het mooie uitgebreide verslag en leuke foto's. Heel veel plezier met de jaarwisseling en voorzichtig met het vuurwerk. Dikke kus en warme lieve knuffels. Joe moema xx -
02 Januari 2014 - 16:07
Marlies:
Dank voor je mooie en spannende verhaal. Door jullie keuzes studie en ontspanning maken jullie echt iets van dit verblijf en kan je deze prachtige verhalen aan ons doorgeven. Gelukkig was de Piranha zo goed als dood en de Tarantula had geen trek in jullie, dus iedereen is gezond het nieuwe jaar gaan vieren. Ben benieuwd hoe jullie dat hebben gevierd.
Lieve Josephine, Oma en ik genieten van je verhalen, maar dat is je vast al opgevallen, en wij hopen, dat je er nog een schrijft, voordat je vertrekt. Wat is het snel gegaan en nu vast zenuwachtig: krijg ik alles wel af? Komt vast goed.
Lieve groeten en een knuffel van Oma en Marlies -
13 Januari 2014 - 17:23
Lautje:
Whoop whoop!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley